آیا عمل سزارین با چاقی مرتبط است؟

مطالعه‌ی دانشگاه پردو بر روی بومیان مایا، رابطه‌ی بین تولد به روش سزارین و چاقی را قوی‌تر کرد.
آماندا ویل، استادیار دانشگاه ، دریافت که با توجه به اندازه‌ی مادر و شکل زایمان او، می‌توان الگوی رشد کودک را تا سن پنج سالگی در اقوام یوکاتک مایا پیش بینی کرد. یافته‌های او با همکاری کارن کرامر از دانشگاه یوتا در مجله‌ی American Journal of Human Biology منتشر شد.
ویل گفت: مادرانی که شاخص توده‌ی بدنی بالایی داشتند و سزارین کردند، چاق‌ترین کودکان را در روستا داشتند.
ویل ۵۷ مادر مایایی و ۱۰۸ کودکی را که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ متولد شدند ، بررسی کرد و رشد کودک را به شکل ماهانه تا پنج سالگی پی گیری کرد. حدود ۲۰ درصد از آن تولدها با روش سزارین بود.
هیچ کدام از کودکان بنا بر معیارهای سازمان جهانی بهداشت چاق به حساب نمی‌آمدند و تنها ۵ درصد از آن‌ها دارای اضافه وزن قلم داد شدند. اما ویل گفت که تفاوت‌های قابل توجهی در اندازه‌ی کودکان وجود داشت که نشان می‌دهد شکل می‌تواند در شکل رشد کودک نقش داشته باشد.
به طور مثال، یک کودک ۵ ساله که به هنگام تولد وزن بالایی داشته و از مادری متولد شده که شاخص توده‌ی بدنی بالایی داشته است، اگر با زایمان طبیعی متولد می شد، ۱۵.۵ کیلوگرم وزن داشت. اما حال که با سزارین متولد شده، ۱۷ کیلوگرم وزن خواهد دارد – حدود ۱۰ درصد بیشتر.
ویل و کرامر، کشاورزان یوکاتک مایا را در مکزیک مورد مطالعه قرار دادند، چرا که کودکان آن روستا، متاثر از بسیاری عوامل دیگر که با چاقی مرتبط است مانند رژیم غذایی پرشکر و پرچربی یا زندگی کم تحرک، نبودند. کودکان مایایی، کودکی پرتحرکی دارند و تغذیه‌ی آن‌ها معمولا متشکل از ذرت، میوجات، سبزیجات و لوبیا است. آن‌ها تا ۲.۵ سالگی از شیر مادر تغذیه می‌کنند و این باعث می‌شود تا تغذیه با شیشه به عنوان یک منبع برای اضافه وزن حذف شود.
بسیاری از اقوام با چنین معیارهایی همخوانی دارند اما روستا نشینان مایا به تازگی در نتیجه‌ی چندین برنامه‌ی فقرزدایی به امکانات بهداشتی امروزی و زایمان در بیمارستان دسترسی پیدا کردند. این باعث می‌شود تا نسبت به گروه‌های روستایی یا اولیه‌ی دیگر متمایز شوند.
عدم وجود عامل اختلاطی از قبل که با چاقی مرتبط باشد، به ما اجازه داد تا مستقیما تاثیر وضعیت زایمان بر رشد کودک، به خصوص وزن را ببینیم. با این حال، با توجه به افزایش آمار سزارین‌ها به شکل جهانی و مسئله‌ی چاقی کودکان که نگرانی‌های پیرامون آن رو به افزایش است، این رابطه از اهمیت بالایی برخوردار است.
یکی از نظریه‌هایی که راجع به سزارین و چاقی کودکان وجود دارد، به میکروبیوم می‌پردازد – باکتری‌های خوب روده. باور داشته می‌شود که کودکان در زایمان طبیعی، در معرض باکتری‌های مادر قرار می گیرند که سیستم ایمنی آن‌ها تحریک می‌کند و وقتی سزارین انجام می‌شود، در معرض باکتری‌های خوب قرار نمی‌گیرند. این باکتری‌ها در روده‌ی نوزاد تشکیل کولونی می‌دهند و نقش مهمی در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و متابولیسم بازی می‌کنند ساختار کولونی نامناسب میکروبیوم روده می‌تواند منجر به چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن شود.
ویل گفت که این مسئله به دلیل افزایش آمار سزارین بسیار مهم است. بنا بر آمار سازمان CDC آمریکا در سال ۲۰۱۴ در آمریکا بیش از ۳۲ درصد از زایمان‌ها توسط سزارین انجام شده است..
بهای سزارینی که لازم نباشد، از نظر بهداشتی برای آیندگان بسیار سنگین خواهد بود.
این گذاره به خصوص در جاهای دور افتاده‌ای مانند یوکاتان مکزیک که آمار سزارین رو به افزایش است اما امکانات مراقبتی برای بیماری‌های مرتبط با چاقی محدود هستند، صدق می‌کند.
ویل گفت که برنامه‌های سلامتی محدودی وجود دارد که به درمان چاقی و دیابت در چنین جاهایی بپردازد.
همچنین محققین علاقه‌مندند که بداند آیا کودکانی که با سزارین متولد شده‌اند، می‌هوانند در دورانی کودکیشان در معرض باکتری‌هایی قرار بگیرند که بتواند میکروبیوم آن‌ها را شبیه کودکانی کند که با زایمان طبیعی به دنیا آمده‌اند.
ویل برنامه دارد که کار با گروه یوکاتک مایا‌ها – که به عنوان کسانی که برای امرار معاش کشاورزی می‌کنند، در یک محیط گرمسیری بسیار در معرض باکتری‌ها و بیماری‌ها قرار دارند – را در یک مطالعه‌ی مقایسه‌ای ادامه دهد تا در صورت وجود، به تفاوت میان آمار چاقی مرتبط با سزارین بین کودکان مایایی و کودکانی که در جوامع کم تحرک‌تر زندگی می‌کنند،‌ پی ببرد.

نوشته اولین بار در پدیدار شد.