آیا مصرف طولانی مدت رژیم غذایی با پروتئین بالا بر روی سلامت استخوان ها تأثیر منفی دارد؟

آیا مصرف طولانی مدت رژیم غذایی با پروتئین بالا بر روی سلامت استخوان ها تأثیر منفی دارد؟

مصرف غذاهای حاوی پروتئین بالا به طور فزاینده ای به دلیل منافع پروتئین بر روی حفظ توده ی چربی و کنترل اشتها و چاقی، محبوب است. این مقاله بررسی تجربیات بالینی اخیر در تشخیص و ارزیابی نقش پروتئین غذایی بر متابولیسم کلسیم و سلامت استخوان می باشد.

مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهد که مصرف طولانی مدت پروتئین بالا با تراکم مواد معدنی استخوان و کاهش خطر بروز شکستگی استخوان به طور مثبتی ارتباط دارد.

رژیم غذایی با پروتئین

رژیم غذایی با پروتئین

مطالعات درمان کوتاه مدت نشان می دهد که یک رژیم غذایی با پروتئین بالا به طور منفی بر هموستازی (تعادل) کلسیم تاثیری ندارد. اما در رابطه با اثرات منفی بار اسیدی ناشی از مصرف پروتئین بالا، شواهد موجود نشان می دهد که اثرات منفی بار اسیدی پروتئین بر دفع کلسیم ادرار با اثرات مفید مصرف بالای پروتئین بر اسکلت استخوانی جبران می شود.

اما تحقیقات آینده باید بر نقش و میزان سهم سایر عوامل رژیم غذایی و فیزیولوژیکی مانند مصرف میوه ها و سبزیجات در کاهش بار اسیدی مصرف پروتئین بالا و افزایش اثرات آنابولیک پروتئین بر سیستم اسکلتی عضلانی تمرکز کند.

یک لیست از بعضی غذاهای خوشمزه با پروتئین بالا:

  • تخم مرغ
  • بادام ها
  • سینه ی مرغ
  • جوی دو سر
  • پنیر محلی
  • ماست یونانی
  • شیر
  • کلم بروکلی
  • گوشت گاو
  • ماهی تن
  • مکمل پروتئین آب پنیر (کشک)
  • عدس
  • دانه ی کدو تنبل
  • سینه بوقلمون
  • همه ی انواع ماهی
  • میگو
  • بادام زمینی

آیا عمل سزارین با چاقی مرتبط است؟

آیا عمل سزارین با چاقی مرتبط است؟

مطالعه‌ی دانشگاه پردو بر روی بومیان مایا، رابطه‌ی بین تولد به روش سزارین و چاقی را قوی‌تر کرد.
آماندا ویل، استادیار دانشگاه ، دریافت که با توجه به اندازه‌ی مادر و شکل زایمان او، می‌توان الگوی رشد کودک را تا سن پنج سالگی در اقوام یوکاتک مایا پیش بینی کرد. یافته‌های او با همکاری کارن کرامر از دانشگاه یوتا در مجله‌ی American Journal of Human Biology منتشر شد.
ویل گفت: مادرانی که شاخص توده‌ی بدنی بالایی داشتند و سزارین کردند، چاق‌ترین کودکان را در روستا داشتند.
ویل ۵۷ مادر مایایی و ۱۰۸ کودکی را که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ متولد شدند ، بررسی کرد و رشد کودک را به شکل ماهانه تا پنج سالگی پی گیری کرد. حدود ۲۰ درصد از آن تولدها با روش سزارین بود.
هیچ کدام از کودکان بنا بر معیارهای سازمان جهانی بهداشت چاق به حساب نمی‌آمدند و تنها ۵ درصد از آن‌ها دارای اضافه وزن قلم داد شدند. اما ویل گفت که تفاوت‌های قابل توجهی در اندازه‌ی کودکان وجود داشت که نشان می‌دهد شکل می‌تواند در شکل رشد کودک نقش داشته باشد.
به طور مثال، یک کودک ۵ ساله که به هنگام تولد وزن بالایی داشته و از مادری متولد شده که شاخص توده‌ی بدنی بالایی داشته است، اگر با زایمان طبیعی متولد می شد، ۱۵.۵ کیلوگرم وزن داشت. اما حال که با سزارین متولد شده، ۱۷ کیلوگرم وزن خواهد دارد – حدود ۱۰ درصد بیشتر.
ویل و کرامر، کشاورزان یوکاتک مایا را در مکزیک مورد مطالعه قرار دادند، چرا که کودکان آن روستا، متاثر از بسیاری عوامل دیگر که با چاقی مرتبط است مانند رژیم غذایی پرشکر و پرچربی یا زندگی کم تحرک، نبودند. کودکان مایایی، کودکی پرتحرکی دارند و تغذیه‌ی آن‌ها معمولا متشکل از ذرت، میوجات، سبزیجات و لوبیا است. آن‌ها تا ۲.۵ سالگی از شیر مادر تغذیه می‌کنند و این باعث می‌شود تا تغذیه با شیشه به عنوان یک منبع برای اضافه وزن حذف شود.
بسیاری از اقوام با چنین معیارهایی همخوانی دارند اما روستا نشینان مایا به تازگی در نتیجه‌ی چندین برنامه‌ی فقرزدایی به امکانات بهداشتی امروزی و زایمان در بیمارستان دسترسی پیدا کردند. این باعث می‌شود تا نسبت به گروه‌های روستایی یا اولیه‌ی دیگر متمایز شوند.
عدم وجود عامل اختلاطی از قبل که با چاقی مرتبط باشد، به ما اجازه داد تا مستقیما تاثیر وضعیت زایمان بر رشد کودک، به خصوص وزن را ببینیم. با این حال، با توجه به افزایش آمار سزارین‌ها به شکل جهانی و مسئله‌ی چاقی کودکان که نگرانی‌های پیرامون آن رو به افزایش است، این رابطه از اهمیت بالایی برخوردار است.
یکی از نظریه‌هایی که راجع به سزارین و چاقی کودکان وجود دارد، به میکروبیوم می‌پردازد – باکتری‌های خوب روده. باور داشته می‌شود که کودکان در زایمان طبیعی، در معرض باکتری‌های مادر قرار می گیرند که سیستم ایمنی آن‌ها تحریک می‌کند و وقتی سزارین انجام می‌شود، در معرض باکتری‌های خوب قرار نمی‌گیرند. این باکتری‌ها در روده‌ی نوزاد تشکیل کولونی می‌دهند و نقش مهمی در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و متابولیسم بازی می‌کنند ساختار کولونی نامناسب میکروبیوم روده می‌تواند منجر به چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن شود.
ویل گفت که این مسئله به دلیل افزایش آمار سزارین بسیار مهم است. بنا بر آمار سازمان CDC آمریکا در سال ۲۰۱۴ در آمریکا بیش از ۳۲ درصد از زایمان‌ها توسط سزارین انجام شده است..
بهای سزارینی که لازم نباشد، از نظر بهداشتی برای آیندگان بسیار سنگین خواهد بود.
این گذاره به خصوص در جاهای دور افتاده‌ای مانند یوکاتان مکزیک که آمار سزارین رو به افزایش است اما امکانات مراقبتی برای بیماری‌های مرتبط با چاقی محدود هستند، صدق می‌کند.
ویل گفت که برنامه‌های سلامتی محدودی وجود دارد که به درمان چاقی و دیابت در چنین جاهایی بپردازد.
همچنین محققین علاقه‌مندند که بداند آیا کودکانی که با سزارین متولد شده‌اند، می‌هوانند در دورانی کودکیشان در معرض باکتری‌هایی قرار بگیرند که بتواند میکروبیوم آن‌ها را شبیه کودکانی کند که با زایمان طبیعی به دنیا آمده‌اند.
ویل برنامه دارد که کار با گروه یوکاتک مایا‌ها – که به عنوان کسانی که برای امرار معاش کشاورزی می‌کنند، در یک محیط گرمسیری بسیار در معرض باکتری‌ها و بیماری‌ها قرار دارند – را در یک مطالعه‌ی مقایسه‌ای ادامه دهد تا در صورت وجود، به تفاوت میان آمار چاقی مرتبط با سزارین بین کودکان مایایی و کودکانی که در جوامع کم تحرک‌تر زندگی می‌کنند،‌ پی ببرد.

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

آیا عمل سزارین با چاقی مرتبط است؟

مطالعه‌ی دانشگاه پردو بر روی بومیان مایا، رابطه‌ی بین تولد به روش سزارین و چاقی را قوی‌تر کرد.
آماندا ویل، استادیار دانشگاه ، دریافت که با توجه به اندازه‌ی مادر و شکل زایمان او، می‌توان الگوی رشد کودک را تا سن پنج سالگی در اقوام یوکاتک مایا پیش بینی کرد. یافته‌های او با همکاری کارن کرامر از دانشگاه یوتا در مجله‌ی American Journal of Human Biology منتشر شد.
ویل گفت: مادرانی که شاخص توده‌ی بدنی بالایی داشتند و سزارین کردند، چاق‌ترین کودکان را در روستا داشتند.
ویل ۵۷ مادر مایایی و ۱۰۸ کودکی را که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ متولد شدند ، بررسی کرد و رشد کودک را به شکل ماهانه تا پنج سالگی پی گیری کرد. حدود ۲۰ درصد از آن تولدها با روش سزارین بود.
هیچ کدام از کودکان بنا بر معیارهای سازمان جهانی بهداشت چاق به حساب نمی‌آمدند و تنها ۵ درصد از آن‌ها دارای اضافه وزن قلم داد شدند. اما ویل گفت که تفاوت‌های قابل توجهی در اندازه‌ی کودکان وجود داشت که نشان می‌دهد شکل می‌تواند در شکل رشد کودک نقش داشته باشد.
به طور مثال، یک کودک ۵ ساله که به هنگام تولد وزن بالایی داشته و از مادری متولد شده که شاخص توده‌ی بدنی بالایی داشته است، اگر با زایمان طبیعی متولد می شد، ۱۵.۵ کیلوگرم وزن داشت. اما حال که با سزارین متولد شده، ۱۷ کیلوگرم وزن خواهد دارد – حدود ۱۰ درصد بیشتر.
ویل و کرامر، کشاورزان یوکاتک مایا را در مکزیک مورد مطالعه قرار دادند، چرا که کودکان آن روستا، متاثر از بسیاری عوامل دیگر که با چاقی مرتبط است مانند رژیم غذایی پرشکر و پرچربی یا زندگی کم تحرک، نبودند. کودکان مایایی، کودکی پرتحرکی دارند و تغذیه‌ی آن‌ها معمولا متشکل از ذرت، میوجات، سبزیجات و لوبیا است. آن‌ها تا ۲.۵ سالگی از شیر مادر تغذیه می‌کنند و این باعث می‌شود تا تغذیه با شیشه به عنوان یک منبع برای اضافه وزن حذف شود.
بسیاری از اقوام با چنین معیارهایی همخوانی دارند اما روستا نشینان مایا به تازگی در نتیجه‌ی چندین برنامه‌ی فقرزدایی به امکانات بهداشتی امروزی و زایمان در بیمارستان دسترسی پیدا کردند. این باعث می‌شود تا نسبت به گروه‌های روستایی یا اولیه‌ی دیگر متمایز شوند.
عدم وجود عامل اختلاطی از قبل که با چاقی مرتبط باشد، به ما اجازه داد تا مستقیما تاثیر وضعیت زایمان بر رشد کودک، به خصوص وزن را ببینیم. با این حال، با توجه به افزایش آمار سزارین‌ها به شکل جهانی و مسئله‌ی چاقی کودکان که نگرانی‌های پیرامون آن رو به افزایش است، این رابطه از اهمیت بالایی برخوردار است.
یکی از نظریه‌هایی که راجع به سزارین و چاقی کودکان وجود دارد، به میکروبیوم می‌پردازد – باکتری‌های خوب روده. باور داشته می‌شود که کودکان در زایمان طبیعی، در معرض باکتری‌های مادر قرار می گیرند که سیستم ایمنی آن‌ها تحریک می‌کند و وقتی سزارین انجام می‌شود، در معرض باکتری‌های خوب قرار نمی‌گیرند. این باکتری‌ها در روده‌ی نوزاد تشکیل کولونی می‌دهند و نقش مهمی در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و متابولیسم بازی می‌کنند ساختار کولونی نامناسب میکروبیوم روده می‌تواند منجر به چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن شود.
ویل گفت که این مسئله به دلیل افزایش آمار سزارین بسیار مهم است. بنا بر آمار سازمان CDC آمریکا در سال ۲۰۱۴ در آمریکا بیش از ۳۲ درصد از زایمان‌ها توسط سزارین انجام شده است..
بهای سزارینی که لازم نباشد، از نظر بهداشتی برای آیندگان بسیار سنگین خواهد بود.
این گذاره به خصوص در جاهای دور افتاده‌ای مانند یوکاتان مکزیک که آمار سزارین رو به افزایش است اما امکانات مراقبتی برای بیماری‌های مرتبط با چاقی محدود هستند، صدق می‌کند.
ویل گفت که برنامه‌های سلامتی محدودی وجود دارد که به درمان چاقی و دیابت در چنین جاهایی بپردازد.
همچنین محققین علاقه‌مندند که بداند آیا کودکانی که با سزارین متولد شده‌اند، می‌هوانند در دورانی کودکیشان در معرض باکتری‌هایی قرار بگیرند که بتواند میکروبیوم آن‌ها را شبیه کودکانی کند که با زایمان طبیعی به دنیا آمده‌اند.
ویل برنامه دارد که کار با گروه یوکاتک مایا‌ها – که به عنوان کسانی که برای امرار معاش کشاورزی می‌کنند، در یک محیط گرمسیری بسیار در معرض باکتری‌ها و بیماری‌ها قرار دارند – را در یک مطالعه‌ی مقایسه‌ای ادامه دهد تا در صورت وجود، به تفاوت میان آمار چاقی مرتبط با سزارین بین کودکان مایایی و کودکانی که در جوامع کم تحرک‌تر زندگی می‌کنند،‌ پی ببرد.

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

آیا عمل سزارین با چاقی مرتبط است؟

چاقی ارثی نیست !

چاقی ارثی نیست !

شاید قبلا اضافه شدن وزن و افزایش خطر چاقی خود را به گردن ژن‌هایتان می انداختید، اما دیگر نمی‌توانید ژن‌هایتان را برای ناتوانی خود در کم کردن وزنتان سرزنش کنید. این یافته‌های یک مطالعه‌ی جامع و جدید است.
باور بر این بود که افرادی که ژن FTO دارند، به طور میانگین ۳ کیلو (۶.۶ پوند) سنگین‌تر و ۷۰٪ بیشتر احتمال دارد تا چاق باشند. محققان دانشگاه نیوکاسل گزارشی را در مجله‌ی BMJ منتشر کردند که گزارشی از بازبینی ۸ مطالعه بود که شامل ۹۰۰۰ نفر می‌شد و بیان کرد که این ژن از کاهش وزن جلوگیری نمی‌کند.
جان مترز، پروفسور تغذیه در دانشگاه نیوکاسل و رهبر این مطالعه گفت: دیگر نمی‌توانید ژن‌هایتان را سرزنش کنید. مطالعه‌ی ما نشان داد که بهبود تغذیه و افزایش فعالیت بدنی به کاهش وزن شما کمک می‌کند و به چینش ژن‌های شما ربطی ندارد.

کاهش وزن

چاقی یک مشکل بزرگ سلامتی است و در انگلستان بیش از ۲۵٪ از بزرگسالان چاق هستند. برای بعضی از افراد، داشتن ژن FTO که یکی از متغییرها برای محاسبه‌ی خطر چاقی است، می‌تواند منجر شود که سنگین‌تر باشند و خطر چاقی آن‌ها را افزایش دهد. نشان داده شده است که ژن FTO بیشترین تاثیر را در این زمینه داشته است.
در یک فراتحلیل و بازبینی جمعی و سیستماتیک عظیم، تیم بین‌المللی محققین از داده‌های ۹۵۶۳ بزرگسال استفاده کردند که در آزمایش‌های تصادفی و کنترل شده‌ی کاهش وزن در سر تا سر دنیا شرکت کرده بودند تا دریابند که آیا داشتن ژن خطرساز FTO بر مقداری که وزن کاهش می‌یابد تاثیری دارد؟
آن‌ها دریافتند که داشتن ژن خطرساز FTO هیچ تاثیری بر کاهش وزن نداشت. پروفسور مترز این گونه توضیح داد: ما بسیار هیجان زده بودیم که افرادی که ژن خطرساز FTO داشتند، به همان خوبی سایر افراد به اقداماتی که برای کاهش وزن انجام شد پاسخ دادند.
این خبر مهمی برای افرادی است که می‌خواهند وزن کم کنند و یعنی که رژیم، فعالیت بدنی یا برنامه‌های کاهش وزن بر پایه‌ی دارو، در افرادی که ژن خطرساز FTO‌را دارند هم به همان خوبی کار می‌کند.
این برای متخصصین بهداشت عمومی به آن معنی است که تاثیرات منفی ژنوتایپ FTO بر ، مانعی برای اقدامات کاهش وزن نیست.

دارندگان ژن FTO

مهم‌تر از این‌ها، تیم تحقیقاتی دریافت که پاسخ به اقدامات برای کاهش وزن برای افرادی که ژن خطرساز FTO را دارند، در بین مردان و زنان، پیر و جوان و افراد از نژادهای مختلف، مشابه بود. با این حال، اکثر افرادی که در این مطالعه حضور داشتند، از نژاد قفقازی بودند و تعداد کمتری از نژاد سیاه پوست یا آفریقایی/آمریکایی‌ها و نژاد هیسپانیک وچود داشت. تیم تحقیقاتی گفت که مطالعات بعدی باید به بررسی تاثیر FTO بر کاهش وزن در سایر گروه‌های نژادی بپردازند. علاوه بر آن، تاثیر سایر ژن‌های مرتبط با چاقی بر کاهش وزن هنوز باید بررسی شوند.
در یک سرمقاله‌ی مرتبطی در BMJ، دکتر الیسون تد استون گفت که دلایل شیوع چاقی بسیار متعدد و پیچیده‌اند، اما شواهدات فعلی نشان می‌دهند که این دلایل خیلی در بین ژن‌ها نمی‌گنجند.
او بیان می‌کند که اگر بخواهیم بر خلاف جریان چاق شدن حرکت کنیم، تمرکز بر اقداماتی که بر اساس ژنوم هر شخص طراحی شده باشد کار ساز نیست، حداقل در کوتاه مدت. به جای آن، تعدیل دوباره‌ی تحقیقات که بر روی کل هدف سیستم شامل محرک‌های محیطی، می‌تواند فایده‌ی بیشتری برای مردم در طولانی مدت داشته باشد.

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

چاقی ارثی نیست !

شاید قبلا اضافه شدن وزن و افزایش خطر چاقی خود را به گردن ژن‌هایتان می انداختید، اما دیگر نمی‌توانید ژن‌هایتان را برای ناتوانی خود در کم کردن وزنتان سرزنش کنید. این یافته‌های یک مطالعه‌ی جامع و جدید است.
باور بر این بود که افرادی که ژن FTO دارند، به طور میانگین ۳ کیلو (۶.۶ پوند) سنگین‌تر و ۷۰٪ بیشتر احتمال دارد تا چاق باشند. محققان دانشگاه نیوکاسل گزارشی را در مجله‌ی BMJ منتشر کردند که گزارشی از بازبینی ۸ مطالعه بود که شامل ۹۰۰۰ نفر می‌شد و بیان کرد که این ژن از کاهش وزن جلوگیری نمی‌کند.
جان مترز، پروفسور تغذیه در دانشگاه نیوکاسل و رهبر این مطالعه گفت: دیگر نمی‌توانید ژن‌هایتان را سرزنش کنید. مطالعه‌ی ما نشان داد که بهبود تغذیه و افزایش فعالیت بدنی به کاهش وزن شما کمک می‌کند و به چینش ژن‌های شما ربطی ندارد.

کاهش وزن

چاقی یک مشکل بزرگ سلامتی است و در انگلستان بیش از ۲۵٪ از بزرگسالان چاق هستند. برای بعضی از افراد، داشتن ژن FTO که یکی از متغییرها برای محاسبه‌ی خطر چاقی است، می‌تواند منجر شود که سنگین‌تر باشند و خطر چاقی آن‌ها را افزایش دهد. نشان داده شده است که ژن FTO بیشترین تاثیر را در این زمینه داشته است.
در یک فراتحلیل و بازبینی جمعی و سیستماتیک عظیم، تیم بین‌المللی محققین از داده‌های ۹۵۶۳ بزرگسال استفاده کردند که در آزمایش‌های تصادفی و کنترل شده‌ی کاهش وزن در سر تا سر دنیا شرکت کرده بودند تا دریابند که آیا داشتن ژن خطرساز FTO بر مقداری که وزن کاهش می‌یابد تاثیری دارد؟
آن‌ها دریافتند که داشتن ژن خطرساز FTO هیچ تاثیری بر کاهش وزن نداشت. پروفسور مترز این گونه توضیح داد: ما بسیار هیجان زده بودیم که افرادی که ژن خطرساز FTO داشتند، به همان خوبی سایر افراد به اقداماتی که برای کاهش وزن انجام شد پاسخ دادند.
این خبر مهمی برای افرادی است که می‌خواهند وزن کم کنند و یعنی که رژیم، فعالیت بدنی یا برنامه‌های کاهش وزن بر پایه‌ی دارو، در افرادی که ژن خطرساز FTO‌را دارند هم به همان خوبی کار می‌کند.
این برای متخصصین بهداشت عمومی به آن معنی است که تاثیرات منفی ژنوتایپ FTO بر ، مانعی برای اقدامات کاهش وزن نیست.

دارندگان ژن FTO

مهم‌تر از این‌ها، تیم تحقیقاتی دریافت که پاسخ به اقدامات برای کاهش وزن برای افرادی که ژن خطرساز FTO را دارند، در بین مردان و زنان، پیر و جوان و افراد از نژادهای مختلف، مشابه بود. با این حال، اکثر افرادی که در این مطالعه حضور داشتند، از نژاد قفقازی بودند و تعداد کمتری از نژاد سیاه پوست یا آفریقایی/آمریکایی‌ها و نژاد هیسپانیک وچود داشت. تیم تحقیقاتی گفت که مطالعات بعدی باید به بررسی تاثیر FTO بر کاهش وزن در سایر گروه‌های نژادی بپردازند. علاوه بر آن، تاثیر سایر ژن‌های مرتبط با چاقی بر کاهش وزن هنوز باید بررسی شوند.
در یک سرمقاله‌ی مرتبطی در BMJ، دکتر الیسون تد استون گفت که دلایل شیوع چاقی بسیار متعدد و پیچیده‌اند، اما شواهدات فعلی نشان می‌دهند که این دلایل خیلی در بین ژن‌ها نمی‌گنجند.
او بیان می‌کند که اگر بخواهیم بر خلاف جریان چاق شدن حرکت کنیم، تمرکز بر اقداماتی که بر اساس ژنوم هر شخص طراحی شده باشد کار ساز نیست، حداقل در کوتاه مدت. به جای آن، تعدیل دوباره‌ی تحقیقات که بر روی کل هدف سیستم شامل محرک‌های محیطی، می‌تواند فایده‌ی بیشتری برای مردم در طولانی مدت داشته باشد.

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

چاقی ارثی نیست !

رابطه چاقی با کمبود ویتامین

رابطه چاقی با کمبود ویتامین

هیچ می‌دانستید ممکن است میزان دریافت ویتامین با چاقی ارتباط مستقیم داشته باشد؟تحقیق جدیدی که در مجله کالج تغذیه آمریکا منتشر شد، نشان می‌دهد که شاید رابطه پیچیده ‌ای بین وزن شما و مقدار و مواد معدنی که مصرف می‌کنید، وجود داشته باشد و کمبود مواد مغذی فوق‌العاده ساده‌ای مانند ویتامین A بتواند به بالا رفتن وزن تان کمک کند.

محققان، پاسخ‌های بیش از ۱۸ هزار آمریکایی را از بررسی تغذیه ‌ای که ۷ سال طول کشید، تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که در مقایسه با افراد دارای وزن طبیعی، بزرگسالان چاق ۵ تا ۱۲ درصد کمتر از تمام میکرونوترینت‌ها در رژیم غذایی ‌شان استفاده می‌کردند.

چند کمبود خاص

بزرگسالان چاق در مقایسه با بزرگسالانی با وزن طبیعی ، ۲۰٪ بیشتر دارای کمبود ویتامین A، ویتامین C و منیزیم بودند. همچنین به احتمال کمتری، به مقدار توصیه شده روزانه، کلسیم، ویتامین D و ویتامین E مصرف می‌کردند.

دلایل این کمبود

یک توضیح این است که افراد دارای BMI بالاتر، تمایل دارند غذاهایی با مواد مغذی کمتر مصرف کنند. اما نویسندگان این مقاله، یک احتمال دیگر را نیز مدنظر دارند: دریافت مواد مغذی ناکافی ممکن است به چاقی کمک کند. این مقاله تذکر می‌دهد که با تنظیم سلول ‌های چربی و هورمون ‌هایی که آنها آزاد می‌کنند، مرتبط است و می‌تواند نقش مهمی در حفظ وزن سالم بدن داشته باشد و شاید ویتامین D در انتشار لپتین نقش داشته باشد.

لپتین، هورمونی است که احساس گرسنگی و مقدار چربی که در بدن ذخیره می‌شود را کنترل می‌کند. دریافت ناکافی هر یک از این دو ویتامین، بر وزن بدن شما تاثیر می‌گذارد.

آیا نگرانید که ویتامین کافی دریافت می‌کنید یا نه؟ بهتر است بدانید بررسی‌ها نشان می‌دهد که ۴۰% بزرگسالان، بدون در نظر گرفتن وزن، مقدار توصیه شده از ویتامین های A، C، D، E و کلسیم و منیزیم را مصرف نمی‌کنند.

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

رابطه چاقی با کمبود ویتامین

هیچ می‌دانستید ممکن است میزان دریافت ویتامین با چاقی ارتباط مستقیم داشته باشد؟تحقیق جدیدی که در مجله کالج تغذیه آمریکا منتشر شد، نشان می‌دهد که شاید رابطه پیچیده ‌ای بین وزن شما و مقدار و مواد معدنی که مصرف می‌کنید، وجود داشته باشد و کمبود مواد مغذی فوق‌العاده ساده‌ای مانند ویتامین A بتواند به بالا رفتن وزن تان کمک کند.

محققان، پاسخ‌های بیش از ۱۸ هزار آمریکایی را از بررسی تغذیه ‌ای که ۷ سال طول کشید، تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که در مقایسه با افراد دارای وزن طبیعی، بزرگسالان چاق ۵ تا ۱۲ درصد کمتر از تمام میکرونوترینت‌ها در رژیم غذایی ‌شان استفاده می‌کردند.

چند کمبود خاص

بزرگسالان چاق در مقایسه با بزرگسالانی با وزن طبیعی ، ۲۰٪ بیشتر دارای کمبود ویتامین A، ویتامین C و منیزیم بودند. همچنین به احتمال کمتری، به مقدار توصیه شده روزانه، کلسیم، ویتامین D و ویتامین E مصرف می‌کردند.

دلایل این کمبود

یک توضیح این است که افراد دارای BMI بالاتر، تمایل دارند غذاهایی با مواد مغذی کمتر مصرف کنند. اما نویسندگان این مقاله، یک احتمال دیگر را نیز مدنظر دارند: دریافت مواد مغذی ناکافی ممکن است به چاقی کمک کند. این مقاله تذکر می‌دهد که با تنظیم سلول ‌های چربی و هورمون ‌هایی که آنها آزاد می‌کنند، مرتبط است و می‌تواند نقش مهمی در حفظ وزن سالم بدن داشته باشد و شاید ویتامین D در انتشار لپتین نقش داشته باشد.

لپتین، هورمونی است که احساس گرسنگی و مقدار چربی که در بدن ذخیره می‌شود را کنترل می‌کند. دریافت ناکافی هر یک از این دو ویتامین، بر وزن بدن شما تاثیر می‌گذارد.

آیا نگرانید که ویتامین کافی دریافت می‌کنید یا نه؟ بهتر است بدانید بررسی‌ها نشان می‌دهد که ۴۰% بزرگسالان، بدون در نظر گرفتن وزن، مقدار توصیه شده از ویتامین های A، C، D، E و کلسیم و منیزیم را مصرف نمی‌کنند.

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

رابطه چاقی با کمبود ویتامین