رژیم غذایی پر از چربی و شکر خود باعث افراط در خوردن است

رژیم غذایی پر از چربی و شکر خود باعث افراط در خوردن است

ممکن است که نهایتا، چاقی یک بیماری مغزی باشد و به مرور، پروسه‌های شناختی مختلفی را که بر خوردن تاثیر می‌گذارند ، تخریب کند. حال محققین نشان دادند که مهار حافظه – توانایی مفید در از یاد بردن خاطراتی که دیگر مفید نیستند، که وابسته به بخشی از مغز به نام هیپوکامپوس می‌شود – با افراط در تغذیه مرتبط است.
معمولا، خاطراتی که مربوط به غذا هستند باید به هنگام گرسنگی از جلوی چشمان بگذرند اما به هنگام سیری ناپدید شوند و تا وقتی که غذا خوردن دیگر در اولویت قرار ندارد، کنار گذاشته شوند.
مطالعات پیشینی که بر روی حیوانات انجام شد، نشان داد که رژیم غذایی غربی – غنی از چربی و شکر و فقیر از میوه، سبزیجات و فیبر – توانایی مهار حافظه را از هیپوکامپوس می‌گیرد. عملا ، این به آن معنی است که رژیم غذایی غربی باعث می‌شود تا خویشتن‌داری در مقابل خاطرات خوش‌آیندی که با دیدن یا بوی غذا های مطبوع به یاد آن‌ها می‌افتیم سخت‌تر شود و این مسئله باعث می‌شود تا پس زدن غذاهای خوشمزه حتی اگه سیر باشید، برایتان سخت باشد.
حال محققین دانشگاه مک‌کوایر مدارکی برای این مشکل در انسان‌ها یافته‌اند. آن‌ها گزارش خود را در نشست سالانه‌ی جامعه‌ی SSIB منتشر کردند.

در تحقیق همه‌ی این جامعه، برترین جنبه‌های رفتارهای خوردن و نوشیدن است.

تمام شرکت کنندگان در این مطالعات، در برابر آزمون‌های یادگیری و حافظه‌ای قرار گرفتند که وابسته به هیپوکامپوس بود و همچنین میل و خواسته‌ی آن‌ها را نسبت به های مطبوع در قبل و بعد از یک ناهاری که با آن سیر شوند، اندازه گرفتند. شرکت کنندگانی که به طور معمول بر اساس رژیم غذایی غربی غذا می‌خوردند، از کسانی که تغذیه‌ی سالم‌تری داشتند، در یادگیری کندتر و در یادآوری ضعیف‌تر بودند و مهم‌تر از این‌ها، کاهش بسیار کم‌تری در میل به میان وعده‌های دلپذیر، در زمانی که به هنگام سیری آزمایش شدند نسبت به زمانی که گرسنه بودند، داشتند.
یافته‌ی اصلی، آن بود که عملکرد حافظه و میل به میان‌وعده، با یکدیگر مرتبط بودند. توکی آتیکوایفیو، رهبر این مطالعات، توضیح داد: با این که آن‌ها سیر بودند، هنوز هم می‌خواستند که هله هوله‌های شیرین و چرب بخورند. آن چه که حتی جالب‌تر بود، ارتباط قوی این تاثیر با عملکرد در یادگیری و وظایف حافظه بود، که از آن برداشت شد که  بین این دو از طریق هیپوکامپوس رابطه ای وجود دارد.
همانند نتایج مطالعاتی که بر روی حیوانات انجام شد، افرادی که رژیم  پرچرب و پر شکری داشتند، به علت تاثیر تغذیه‌ی آن‌ها بر هیپوکامپوس، ممکن است که در آزمون‌های یادگیری و حافظه ضعیف‌تر عمل کنند. محققین دانشگاه مک‌کوایر باور دارند که ناتوانی در مهار خاطرات غذایی در شرایطی که از نظر روانی راضی شده‌اند، می‌تواند توضیحی برای میل دائمی به میان‌وعده باشد. در وضعیت دیگری، برای افراد جوان، سالم و لاغر که معمولا خوراکی‌های پرچرب و پرشکر می‌خورند، ممکن است که عملکرد هیپوکامپوس آن‌ها باعث شود تا چاق شدن آن‌ها بر اثر غذایی که می‌خورند، سخت‌تر شود.

 

منبع : آشپزباشی ، ترجمه شده از Science daily

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

رژیم غذایی پر از چربی و شکر خود باعث افراط در خوردن است

ممکن است که نهایتا، چاقی یک بیماری مغزی باشد و به مرور، پروسه‌های شناختی مختلفی را که بر خوردن تاثیر می‌گذارند ، تخریب کند. حال محققین نشان دادند که مهار حافظه – توانایی مفید در از یاد بردن خاطراتی که دیگر مفید نیستند، که وابسته به بخشی از مغز به نام هیپوکامپوس می‌شود – با افراط در تغذیه مرتبط است.
معمولا، خاطراتی که مربوط به غذا هستند باید به هنگام گرسنگی از جلوی چشمان بگذرند اما به هنگام سیری ناپدید شوند و تا وقتی که غذا خوردن دیگر در اولویت قرار ندارد، کنار گذاشته شوند.
مطالعات پیشینی که بر روی حیوانات انجام شد، نشان داد که رژیم غذایی غربی – غنی از چربی و شکر و فقیر از میوه، سبزیجات و فیبر – توانایی مهار حافظه را از هیپوکامپوس می‌گیرد. عملا ، این به آن معنی است که رژیم غذایی غربی باعث می‌شود تا خویشتن‌داری در مقابل خاطرات خوش‌آیندی که با دیدن یا بوی غذا های مطبوع به یاد آن‌ها می‌افتیم سخت‌تر شود و این مسئله باعث می‌شود تا پس زدن غذاهای خوشمزه حتی اگه سیر باشید، برایتان سخت باشد.
حال محققین دانشگاه مک‌کوایر مدارکی برای این مشکل در انسان‌ها یافته‌اند. آن‌ها گزارش خود را در نشست سالانه‌ی جامعه‌ی SSIB منتشر کردند.

در تحقیق همه‌ی این جامعه، برترین جنبه‌های رفتارهای خوردن و نوشیدن است.

تمام شرکت کنندگان در این مطالعات، در برابر آزمون‌های یادگیری و حافظه‌ای قرار گرفتند که وابسته به هیپوکامپوس بود و همچنین میل و خواسته‌ی آن‌ها را نسبت به های مطبوع در قبل و بعد از یک ناهاری که با آن سیر شوند، اندازه گرفتند. شرکت کنندگانی که به طور معمول بر اساس رژیم غذایی غربی غذا می‌خوردند، از کسانی که تغذیه‌ی سالم‌تری داشتند، در یادگیری کندتر و در یادآوری ضعیف‌تر بودند و مهم‌تر از این‌ها، کاهش بسیار کم‌تری در میل به میان وعده‌های دلپذیر، در زمانی که به هنگام سیری آزمایش شدند نسبت به زمانی که گرسنه بودند، داشتند.
یافته‌ی اصلی، آن بود که عملکرد حافظه و میل به میان‌وعده، با یکدیگر مرتبط بودند. توکی آتیکوایفیو، رهبر این مطالعات، توضیح داد: با این که آن‌ها سیر بودند، هنوز هم می‌خواستند که هله هوله‌های شیرین و چرب بخورند. آن چه که حتی جالب‌تر بود، ارتباط قوی این تاثیر با عملکرد در یادگیری و وظایف حافظه بود، که از آن برداشت شد که  بین این دو از طریق هیپوکامپوس رابطه ای وجود دارد.
همانند نتایج مطالعاتی که بر روی حیوانات انجام شد، افرادی که رژیم  پرچرب و پر شکری داشتند، به علت تاثیر تغذیه‌ی آن‌ها بر هیپوکامپوس، ممکن است که در آزمون‌های یادگیری و حافظه ضعیف‌تر عمل کنند. محققین دانشگاه مک‌کوایر باور دارند که ناتوانی در مهار خاطرات غذایی در شرایطی که از نظر روانی راضی شده‌اند، می‌تواند توضیحی برای میل دائمی به میان‌وعده باشد. در وضعیت دیگری، برای افراد جوان، سالم و لاغر که معمولا خوراکی‌های پرچرب و پرشکر می‌خورند، ممکن است که عملکرد هیپوکامپوس آن‌ها باعث شود تا چاق شدن آن‌ها بر اثر غذایی که می‌خورند، سخت‌تر شود.

 

منبع : آشپزباشی ، ترجمه شده از Science daily

نوشته اولین بار در پدیدار شد.

رژیم غذایی پر از چربی و شکر خود باعث افراط در خوردن است