آیا عادل فردوسی پور خوشگل است؟
در مورد سلفی‌بازها و سلفی‌گیرها مطالب زیادی گفته و نوشته شده است. در عین حال اما نکته ظریفی در این غائله وجود دارد که نمی‌توان بی‌تفاوت رهایش کرد. در حاشیه مراسم ترحیم منصورخان که هفته گذشته برگزار شد، تصاویری از به انتشار رسید که او را در حال فراری بی‌سابقه از دست سلفی‌بازها نشان می‌داد.
ظاهرا مجری برنامه ۹۰ در مواجهه با انبوه جمعیت موبایل به دست، چاره‌ای جز بازگشت سریع به اتومبیلش پیدا نکرده و اتفاقا همان‌جا هم مورد تعقیب عشاق دوربین قرار گرفته؛ طوری که در نهایت ناچار شده به خواسته تعدادی از آنها تن بدهد و کنارشان عکس سلفی بگیرد!
نکته معنادار این است که عادل خان کمتر از ۱۲ ساعت پیش از این اتفاق، روی آنتن برنامه پربیننده ۹۰ بار دیگر در تقبیح سلفی‌بازی در چنین مراسم‌هایی حرف زده و عاجزانه از مردم خواسته بود این کار را تکرار نکنند، اما در فاصله بسیار کوتاهی خود او طعمه همین گروه شد!
کسی که با آن زحمت و قیل و قال و با تحمل آن همه تحقیر و سرزنش کنار عکس یادگاری می‌اندازد، لابد به این گزارشگر فوتبال علاقه دارد. در عین حال اما شگفت‌انگیز است که حتی همین علاقه شدید هم باعث نمی‌شود او به تکرار ملتمسانه یک درخواست از طرف چهره محبوبش گوش بدهد و دست از سلفی گرفتن، حداقل در کنار خود عادل بردارد!
آنچه در این ماجرا اتفاق افتاده، به وضوح نشان می‌دهد خیلی از ما مردم چقدر سطحی‌نگر و ساده‌اندیش هستیم. از آن دوستانی که زور می‌زنند حتما خودشان را کنار فردوسی‌پور بچپانند و با او عکس بگیرند یک سوال مهم باید پرسید؛ اینکه شما از چه چیز عادل خوش‌تان آمده؟ آیا شما شیفته خوشگلی فردوسی‌پور شده‌اید؟ طبعا او نیست و خودش هم ادعای زیبایی ندارد.
اگر این بشر جذابیتی دارد، به خاطر صراحت لهجه، روشنفکری و جسارتش است. او دقیقا به پشتوانه همین فاکتورها از مردم می‌خواهد سلفی نیندازند و حرمت مجالس را نگه دارند. پس چرا اینجا کسی اهمیتی به تمناهای او نمی‌دهد؟ آیا عادل فقط وقتی خوب است که به پر و پای بقیه بپیچد و از آنها ایراد بگیرد؟ یعنی به ما که رسید، می‌توانیم حرفش را زیر پا له کنیم، اما کماکان عاشقش باشیم؟
این فرم‌گرایی دیوانه‌وار، این در ظاهر ذوب شدن، این دقیق نبودن و عمیق فکر نکردن، این کم‌هوشی و بی‌خردی حیرت‌آور… همین ویژگی‌های متعدد منفی است که دمار از روزگار جامعه ایرانی درآورده و همزیستی ما کنار یکدیگر را تا این اندازه سخت و طاقت‌فرسا کرده است. حالا هیچ کدام از اینها مهم نیست؛ آماده باشید که دوباره به مجلس عزای بعدی یورش ببرید و با عادل و رفقا عکس سلفی بیندازید.
بهروز رسایلی