ردپای شیرین کننده‌های مصنوعی در خون
مطالعه‌ی جدیدی که انجام شد، مقدار جذب شیرین کننده‌های مصنوعی را در جریان خون کودکان و بزرگسالان بعد از نوشیدن یک قوطی نوشابه اندازه گرفت.
تیم تحقیقاتی، شیرین کننده‌های مصنوعی سوکرالوز و اسسولفام پتاسیم را اندازه گرفت. این شیرین کننده‌های مصنوعی در غذاها و نوشیدنی‌های صنعتی بسیاری یافت می‌شوند. اخیرا ، علاوه بر این شیرین کننده‌های مصنوعی، به ساخارین و آسپارتام هم توجه بسیاری شده است، چرا که فهمیده‌ایم که آن‌ها، مواد شیمیایی خنثی‌ای نیستند که تنها طعم شیرین داشته باشند، بلکه مواد فعالی هستند که بر متابولیسم ما تاثیر می‌گذارند.
جدا از آن که استفاده از آن‌ها تحت ضوابط ، توسط FDA اجازه داده شده است، اما هنوز هم نگرانی‌ها نسبت به امنیت آن‌ها و مخصوصا تاثیر بلند مدتشان باقی است. استفاده از شیرین کننده‌های مصنوعی در تمام دنیا رو به افزایش است؛ به خاطر آن که پذیرفته‌ایم که مصرف زیاد شکر، مشکلات سلامتی مختلفی را مانند چاقی و دیابت به همراه دارد. از این رو، صنایع غذایی به تقاضای مشتریان این گونه پاسخ داد که به شکل فزاینده‌ای شکر را با شیرین کننده‌های مصنوعی جایگزین کردند تا بتوانند محصولات خوشمزه‌ای را با مقدار شکر کمتر تولید کنند. بیشتر مشتریان توقع دارند که در نتیجه‌ی استفاده از شیرین کننده‌های طبیعی، وزنشان کاهش یابد (چون کالری کمتری دارند یا اصلا کالری ندارند)، اما به شکل متناقضی، خلاف آن می‌تواند رخ دهد.
با توجه به این پیش زمینه، محققان مطالعه‌ای را انجام دادند تا مسیر بررسی‌های گذشته‌ای را که در زمینه‌ی غلظت سوکرالوز و اسسولفام پتاسیم در پلاسمای خون انجام شده است را ادامه دهند. غلظت شیرین کننده‌های مصنوعی در بین بزرگسالان، بعد از خوردن دوزهای مختلفی از سوکرالوز، با یا بدون اسسولفام پتاسیم، اندازه گیری شد. خوردن سوکرالوز، هم به شکل نوشابه‌های رژیمی و هم به شکل حل شده در آب گاز دار یا آب خالی انجام شد. سپس، نتایجی که از بزرگسالان به دست آمده بود، با اندازه گیری‌های انجام شده در کودکان مقایسه شد.
این مطالعه با ۲۲ بزرگسال با سن بین ۱۸ تا ۴۵ سال و ۱۱ کودک در بازه‌ی بین ۶ تا ۱۲ سال انجام شد. این افراد هیچ بیماری شناخته شده‌ای نداشتند و از هیچ شکل دارویی استفاده نمی‌کردند. شکل انجام این مطالعه توسط سازمان NIDDK تایید شده بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که در مقایسه با بزرگسالان، غلظت سوکرالوز در پلاسمای کودکان بعد از خوردن یک قوطی ۱۲ اونسی ، دو برابر بیشتر بود. همین تیم تحقیقاتی در گذشته دریافته بودند که این شیرین کننده‌های مصنوعی، در شیر مادری که از محصولاتی دریافت کرده باشد، مانند غذا، نوشیدنی، دارو یا هر محصول دیگری که شیرین کننده‌ی مصنوعی دارد، نیز وجود خواهد داشت. از آن جایی که کلیه‌ی نوزادان، توانایی کمتری در پاک سازی مواد از جریان خونشان دارد، (فیلتراسیون گلوموری تا دو سالگی در حال افزایش است)، نویسندگان این مقاله گمان می‌کنند که سطح شیرین کننده‌های مصنوعی در خون نوزادان می‌تواند به نسبت بیشتر باشد.
این نتایج مهم هستند، چرا که اگر فرد در اوایل زندگی در معرض شیرین کننده‌های مصنوعی قرار بگیرد، می‌تواند در مزه‌ای که در آینده ترجیح خواهد داد تاثیر بگذارد و از نظر تغذیه و متابولیکی، سرنوشت او را دگرگون کند. از آن جایی که می‌دانیم که کودکان، شیرینی را بیشتر از بزرگسالان ترجیح می‌دهند، نسبت به شیرینی قوی‌ای که شرین کننده‌های مصنوعی ارائه می‌دهند، بسیار آسیب پذیر هستند.
یافته‌های این مطالعه، این حقیقت را روشن کرد که بعضی از افراد، مقدار نسبتا کمی از شیرین کننده‌های مصنوعی را جذب می‌کنند، در حالی که بعضی دیگر می‌توانند مقدار بسیار زیادی را جذب کنند. در کل، این مطالعه می‌تواند به دیگران کمک کند تا تحقیقات اساسی آتی را به گونه‌ای طراحی و اعمال کنند که کاری که شیرین کننده‌های مصنوعی با سلامت ما انجام می‌دهند را بهتر درک کنیم.
نوشته اولین بار در پدیدار شد.
ردپای شیرین کننده‌های مصنوعی در خون
مطالعه‌ی جدیدی که انجام شد، مقدار جذب شیرین کننده‌های مصنوعی را در جریان خون کودکان و بزرگسالان بعد از نوشیدن یک قوطی نوشابه اندازه گرفت.
تیم تحقیقاتی، شیرین کننده‌های مصنوعی سوکرالوز و اسسولفام پتاسیم را اندازه گرفت. این شیرین کننده‌های مصنوعی در غذاها و نوشیدنی‌های صنعتی بسیاری یافت می‌شوند. اخیرا ، علاوه بر این شیرین کننده‌های مصنوعی، به ساخارین و آسپارتام هم توجه بسیاری شده است، چرا که فهمیده‌ایم که آن‌ها، مواد شیمیایی خنثی‌ای نیستند که تنها طعم شیرین داشته باشند، بلکه مواد فعالی هستند که بر متابولیسم ما تاثیر می‌گذارند.
جدا از آن که استفاده از آن‌ها تحت ضوابط ، توسط FDA اجازه داده شده است، اما هنوز هم نگرانی‌ها نسبت به امنیت آن‌ها و مخصوصا تاثیر بلند مدتشان باقی است. استفاده از شیرین کننده‌های مصنوعی در تمام دنیا رو به افزایش است؛ به خاطر آن که پذیرفته‌ایم که مصرف زیاد شکر، مشکلات سلامتی مختلفی را مانند چاقی و دیابت به همراه دارد. از این رو، صنایع غذایی به تقاضای مشتریان این گونه پاسخ داد که به شکل فزاینده‌ای شکر را با شیرین کننده‌های مصنوعی جایگزین کردند تا بتوانند محصولات خوشمزه‌ای را با مقدار شکر کمتر تولید کنند. بیشتر مشتریان توقع دارند که در نتیجه‌ی استفاده از شیرین کننده‌های طبیعی، وزنشان کاهش یابد (چون کالری کمتری دارند یا اصلا کالری ندارند)، اما به شکل متناقضی، خلاف آن می‌تواند رخ دهد.
با توجه به این پیش زمینه، محققان مطالعه‌ای را انجام دادند تا مسیر بررسی‌های گذشته‌ای را که در زمینه‌ی غلظت سوکرالوز و اسسولفام پتاسیم در پلاسمای خون انجام شده است را ادامه دهند. غلظت شیرین کننده‌های مصنوعی در بین بزرگسالان، بعد از خوردن دوزهای مختلفی از سوکرالوز، با یا بدون اسسولفام پتاسیم، اندازه گیری شد. خوردن سوکرالوز، هم به شکل نوشابه‌های رژیمی و هم به شکل حل شده در آب گاز دار یا آب خالی انجام شد. سپس، نتایجی که از بزرگسالان به دست آمده بود، با اندازه گیری‌های انجام شده در کودکان مقایسه شد.
این مطالعه با ۲۲ بزرگسال با سن بین ۱۸ تا ۴۵ سال و ۱۱ کودک در بازه‌ی بین ۶ تا ۱۲ سال انجام شد. این افراد هیچ بیماری شناخته شده‌ای نداشتند و از هیچ شکل دارویی استفاده نمی‌کردند. شکل انجام این مطالعه توسط سازمان NIDDK تایید شده بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که در مقایسه با بزرگسالان، غلظت سوکرالوز در پلاسمای کودکان بعد از خوردن یک قوطی ۱۲ اونسی ، دو برابر بیشتر بود. همین تیم تحقیقاتی در گذشته دریافته بودند که این شیرین کننده‌های مصنوعی، در شیر مادری که از محصولاتی دریافت کرده باشد، مانند غذا، نوشیدنی، دارو یا هر محصول دیگری که شیرین کننده‌ی مصنوعی دارد، نیز وجود خواهد داشت. از آن جایی که کلیه‌ی نوزادان، توانایی کمتری در پاک سازی مواد از جریان خونشان دارد، (فیلتراسیون گلوموری تا دو سالگی در حال افزایش است)، نویسندگان این مقاله گمان می‌کنند که سطح شیرین کننده‌های مصنوعی در خون نوزادان می‌تواند به نسبت بیشتر باشد.
این نتایج مهم هستند، چرا که اگر فرد در اوایل زندگی در معرض شیرین کننده‌های مصنوعی قرار بگیرد، می‌تواند در مزه‌ای که در آینده ترجیح خواهد داد تاثیر بگذارد و از نظر تغذیه و متابولیکی، سرنوشت او را دگرگون کند. از آن جایی که می‌دانیم که کودکان، شیرینی را بیشتر از بزرگسالان ترجیح می‌دهند، نسبت به شیرینی قوی‌ای که شرین کننده‌های مصنوعی ارائه می‌دهند، بسیار آسیب پذیر هستند.
یافته‌های این مطالعه، این حقیقت را روشن کرد که بعضی از افراد، مقدار نسبتا کمی از شیرین کننده‌های مصنوعی را جذب می‌کنند، در حالی که بعضی دیگر می‌توانند مقدار بسیار زیادی را جذب کنند. در کل، این مطالعه می‌تواند به دیگران کمک کند تا تحقیقات اساسی آتی را به گونه‌ای طراحی و اعمال کنند که کاری که شیرین کننده‌های مصنوعی با سلامت ما انجام می‌دهند را بهتر درک کنیم.
نوشته اولین بار در پدیدار شد.
ردپای شیرین کننده‌های مصنوعی در خون