چاقی ارثی نیست !
چاقی ارثی نیست !
شاید قبلا اضافه شدن وزن و افزایش خطر چاقی خود را به گردن ژن‌هایتان می انداختید، اما دیگر نمی‌توانید ژن‌هایتان را برای ناتوانی خود در کم کردن وزنتان سرزنش کنید. این یافته‌های یک مطالعه‌ی جامع و جدید است.
باور بر این بود که افرادی که ژن FTO دارند، به طور میانگین ۳ کیلو (۶.۶ پوند) سنگین‌تر و ۷۰٪ بیشتر احتمال دارد تا چاق باشند. محققان دانشگاه نیوکاسل گزارشی را در مجله‌ی BMJ منتشر کردند که گزارشی از بازبینی ۸ مطالعه بود که شامل ۹۰۰۰ نفر می‌شد و بیان کرد که این ژن از کاهش وزن جلوگیری نمی‌کند.
جان مترز، پروفسور تغذیه در دانشگاه نیوکاسل و رهبر این مطالعه گفت: دیگر نمی‌توانید ژن‌هایتان را سرزنش کنید. مطالعه‌ی ما نشان داد که بهبود تغذیه و افزایش فعالیت بدنی به کاهش وزن شما کمک می‌کند و به چینش ژن‌های شما ربطی ندارد.
کاهش وزن
چاقی یک مشکل بزرگ سلامتی است و در انگلستان بیش از ۲۵٪ از بزرگسالان چاق هستند. برای بعضی از افراد، داشتن ژن FTO که یکی از متغییرها برای محاسبه‌ی خطر چاقی است، می‌تواند منجر شود که سنگین‌تر باشند و خطر چاقی آن‌ها را افزایش دهد. نشان داده شده است که ژن FTO بیشترین تاثیر را در این زمینه داشته است.
در یک فراتحلیل و بازبینی جمعی و سیستماتیک عظیم، تیم بین‌المللی محققین از داده‌های ۹۵۶۳ بزرگسال استفاده کردند که در آزمایش‌های تصادفی و کنترل شده‌ی کاهش وزن در سر تا سر دنیا شرکت کرده بودند تا دریابند که آیا داشتن ژن خطرساز FTO بر مقداری که وزن کاهش می‌یابد تاثیری دارد؟
آن‌ها دریافتند که داشتن ژن خطرساز FTO هیچ تاثیری بر کاهش وزن نداشت. پروفسور مترز این گونه توضیح داد: ما بسیار هیجان زده بودیم که افرادی که ژن خطرساز FTO داشتند، به همان خوبی سایر افراد به اقداماتی که برای کاهش وزن انجام شد پاسخ دادند.
این خبر مهمی برای افرادی است که می‌خواهند وزن کم کنند و یعنی که رژیم، فعالیت بدنی یا برنامه‌های کاهش وزن بر پایه‌ی دارو، در افرادی که ژن خطرساز FTOرا دارند هم به همان خوبی کار می‌کند.
این برای متخصصین بهداشت عمومی به آن معنی است که تاثیرات منفی ژنوتایپ FTO بر ، مانعی برای اقدامات کاهش وزن نیست.
دارندگان ژن FTO
مهم‌تر از این‌ها، تیم تحقیقاتی دریافت که پاسخ به اقدامات برای کاهش وزن برای افرادی که ژن خطرساز FTO را دارند، در بین مردان و زنان، پیر و جوان و افراد از نژادهای مختلف، مشابه بود. با این حال، اکثر افرادی که در این مطالعه حضور داشتند، از نژاد قفقازی بودند و تعداد کمتری از نژاد سیاه پوست یا آفریقایی/آمریکایی‌ها و نژاد هیسپانیک وچود داشت. تیم تحقیقاتی گفت که مطالعات بعدی باید به بررسی تاثیر FTO بر کاهش وزن در سایر گروه‌های نژادی بپردازند. علاوه بر آن، تاثیر سایر ژن‌های مرتبط با چاقی بر کاهش وزن هنوز باید بررسی شوند.
در یک سرمقاله‌ی مرتبطی در BMJ، دکتر الیسون تد استون گفت که دلایل شیوع چاقی بسیار متعدد و پیچیده‌اند، اما شواهدات فعلی نشان می‌دهند که این دلایل خیلی در بین ژن‌ها نمی‌گنجند.
او بیان می‌کند که اگر بخواهیم بر خلاف جریان چاق شدن حرکت کنیم، تمرکز بر اقداماتی که بر اساس ژنوم هر شخص طراحی شده باشد کار ساز نیست، حداقل در کوتاه مدت. به جای آن، تعدیل دوباره‌ی تحقیقات که بر روی کل هدف سیستم شامل محرک‌های محیطی، می‌تواند فایده‌ی بیشتری برای مردم در طولانی مدت داشته باشد.
نوشته اولین بار در پدیدار شد.
چاقی ارثی نیست !
شاید قبلا اضافه شدن وزن و افزایش خطر چاقی خود را به گردن ژن‌هایتان می انداختید، اما دیگر نمی‌توانید ژن‌هایتان را برای ناتوانی خود در کم کردن وزنتان سرزنش کنید. این یافته‌های یک مطالعه‌ی جامع و جدید است.
باور بر این بود که افرادی که ژن FTO دارند، به طور میانگین ۳ کیلو (۶.۶ پوند) سنگین‌تر و ۷۰٪ بیشتر احتمال دارد تا چاق باشند. محققان دانشگاه نیوکاسل گزارشی را در مجله‌ی BMJ منتشر کردند که گزارشی از بازبینی ۸ مطالعه بود که شامل ۹۰۰۰ نفر می‌شد و بیان کرد که این ژن از کاهش وزن جلوگیری نمی‌کند.
جان مترز، پروفسور تغذیه در دانشگاه نیوکاسل و رهبر این مطالعه گفت: دیگر نمی‌توانید ژن‌هایتان را سرزنش کنید. مطالعه‌ی ما نشان داد که بهبود تغذیه و افزایش فعالیت بدنی به کاهش وزن شما کمک می‌کند و به چینش ژن‌های شما ربطی ندارد.
کاهش وزن
چاقی یک مشکل بزرگ سلامتی است و در انگلستان بیش از ۲۵٪ از بزرگسالان چاق هستند. برای بعضی از افراد، داشتن ژن FTO که یکی از متغییرها برای محاسبه‌ی خطر چاقی است، می‌تواند منجر شود که سنگین‌تر باشند و خطر چاقی آن‌ها را افزایش دهد. نشان داده شده است که ژن FTO بیشترین تاثیر را در این زمینه داشته است.
در یک فراتحلیل و بازبینی جمعی و سیستماتیک عظیم، تیم بین‌المللی محققین از داده‌های ۹۵۶۳ بزرگسال استفاده کردند که در آزمایش‌های تصادفی و کنترل شده‌ی کاهش وزن در سر تا سر دنیا شرکت کرده بودند تا دریابند که آیا داشتن ژن خطرساز FTO بر مقداری که وزن کاهش می‌یابد تاثیری دارد؟
آن‌ها دریافتند که داشتن ژن خطرساز FTO هیچ تاثیری بر کاهش وزن نداشت. پروفسور مترز این گونه توضیح داد: ما بسیار هیجان زده بودیم که افرادی که ژن خطرساز FTO داشتند، به همان خوبی سایر افراد به اقداماتی که برای کاهش وزن انجام شد پاسخ دادند.
این خبر مهمی برای افرادی است که می‌خواهند وزن کم کنند و یعنی که رژیم، فعالیت بدنی یا برنامه‌های کاهش وزن بر پایه‌ی دارو، در افرادی که ژن خطرساز FTOرا دارند هم به همان خوبی کار می‌کند.
این برای متخصصین بهداشت عمومی به آن معنی است که تاثیرات منفی ژنوتایپ FTO بر ، مانعی برای اقدامات کاهش وزن نیست.
دارندگان ژن FTO
مهم‌تر از این‌ها، تیم تحقیقاتی دریافت که پاسخ به اقدامات برای کاهش وزن برای افرادی که ژن خطرساز FTO را دارند، در بین مردان و زنان، پیر و جوان و افراد از نژادهای مختلف، مشابه بود. با این حال، اکثر افرادی که در این مطالعه حضور داشتند، از نژاد قفقازی بودند و تعداد کمتری از نژاد سیاه پوست یا آفریقایی/آمریکایی‌ها و نژاد هیسپانیک وچود داشت. تیم تحقیقاتی گفت که مطالعات بعدی باید به بررسی تاثیر FTO بر کاهش وزن در سایر گروه‌های نژادی بپردازند. علاوه بر آن، تاثیر سایر ژن‌های مرتبط با چاقی بر کاهش وزن هنوز باید بررسی شوند.
در یک سرمقاله‌ی مرتبطی در BMJ، دکتر الیسون تد استون گفت که دلایل شیوع چاقی بسیار متعدد و پیچیده‌اند، اما شواهدات فعلی نشان می‌دهند که این دلایل خیلی در بین ژن‌ها نمی‌گنجند.
او بیان می‌کند که اگر بخواهیم بر خلاف جریان چاق شدن حرکت کنیم، تمرکز بر اقداماتی که بر اساس ژنوم هر شخص طراحی شده باشد کار ساز نیست، حداقل در کوتاه مدت. به جای آن، تعدیل دوباره‌ی تحقیقات که بر روی کل هدف سیستم شامل محرک‌های محیطی، می‌تواند فایده‌ی بیشتری برای مردم در طولانی مدت داشته باشد.
نوشته اولین بار در پدیدار شد.
چاقی ارثی نیست !